حیف از لحظه های با تو که گذشت

آه ،امان و صد حیف راحله ،لحظه هایی که بخت یار بود و در کنارت نشسته بودم تولد ثانیه ها را میدیدم ولی مرگشان را درک نمیکردم ،چه شیرین بودند و چه بی تکرار ،آه و صد حیف سرچشمه مهربانی ها که تو میجوشی و من از تو نسیبی ندارم...